Goeie vraag. Ik ben schrijver van (feelgood)boeken, freelance journalist voor tijdschriften als JAN en Libelle, moeder van twee dochters en run daarnaast met mijn vriend een vakantiehuisje (bed zónder breakfast) in de achtertuin. Over die (voormalige) B&B en mijn bijzondere en soms ronduit bizarre gasten schreef ik een succesvolle column voor Libelle.nl en later voor LINDA.nl. Ik mocht er voor Lev. Uitgevers zelfs een boek over schrijven: Doe alsjeblieft (niet) alsof je thuis bent. En als ik eerlijk ben is schrijven wat ik het liefste doe.

Ik werkte al vijftien jaar in de tijdschriftenbranche als journalist en eindredacteur, toen ik besloot dat het nu toch echt tijd was voor mijn eerste boek. Ik had inmiddels – groen van jaloezie – gezien hoe zo’n beetje al mijn oud-stagiaires van begin twintig een eigen boek uitgaven. Dat wilde ik potdomme ook! Alleen had ik kinderen en een hypotheek. Na een periode van snoeihard werken en net zo hard sparen kon ik mezelf een jaar vrij geven om die droom werkelijkheid te maken.

Op 1 januari 2020 begon mijn schrijfsabbatical… En drie maanden later begon de pandemie. Mijn droom, een kinderboek, is er (nog) niet van gekomen. Het lukte simpelweg niet met twee kleine kindjes thuis. Dat was een bittere pil, want mijn zuurverdiende centen gingen op aan fulltime moederen, misschien wel de zwaarste baan die er is. Het kinderboek moest wachten.

Er kwam gelukkig wel iets anders op mijn pad. Ik mocht voor mijn broer en zijn prettig gestoorde compagnon een liefdevolle parodie schrijven over een fiscalist op de Zuidas. Zij wilden het stoffige imago van de fiscalist een boost te geven; van muurbloem naar adonis in 175 pagina’s. Het leverde me een boek, een boekcontract en mijn schrijverscarrière op. En via een omweg ben ik nu toch begonnen aan dat kinderboek. (En nog drie andere feelgoodboeken!)